Cato’dan “seçmeni yemeğe davet etmek” üzerine (Cicero, Pro Murena, 35.74)

at enim agit mecum austere et Stoice Cato, negat verum esse adlici benivolentiam cibo, negat iudicium hominum in magistratibus mandandis corrumpi voluptatibus oportere. ergo, ad cenam petitionis causa si quis vocat, condemnetur? ‘quippe’ inquit ‘tu mihi summum imperium, tu summam auctoritatem, tu gubernacula rei publicae petas fovendis hominum sensibus et deleniendis animis et adhibendis voluptatibus? Vtrum lenocinium’ inquit ‘a grege delicatae iuventutis, an orbis terrarum imperium a populo Romano petebas?’ horribilis oratio; sed eam usus, vita, mores, civitas ipsa respuit.

Cato bana karşı iyi niyetin yemekle suiistimal edilmesinin doğru olmadığını, insanların magistratus seçimiyle ilgili vereceği kararların hazlarla bozulmaması gerektiğini sert ve Stoacı bir üslupla savunuyor. Bu mantığa göre, birisi başkasını yemeğe çağırırsa kınanmalı mıdır? “Kesinlikle,” diyor “sen en büyük yönetme yetkisini, en büyük karar verme hakkını, devletin idaresini insanların duyusal iştahlarını kabartarak, zihinlerini yumuşatıp hazlara uygun hale getirerek mi istiyorsun? Hazzına düşkün gençlerin oluşturduğu bir topluluktan pezevenkliği mi talep ediyordun, yoksa Roma halkından dünyayı yönetme yetkisini mi?” Korkunç bir laf bu, zaten uygulama deneyimimiz, yaşamımız, adetlerimiz ve devletimiz bunu yadsıyor.

Çev. C. Cengiz Çevik

Bir Cevap Yazın Cevabı iptal et

Yorumunuzu buraya yazın...

Aşağıya bilgilerinizi girin veya oturum açmak için bir simgeye tıklayın:

E-posta (Adres hiçbir zaman paylaşılmayacaktır)

İsim

Web sitesi

WordPress.com hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. ( Çıkış  Yap /  Değiştir )

Facebook hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. ( Çıkış  Yap /  Değiştir )

Vazgeç

Connecting to %s

Yeni yorumları bana e-posta ile bildir.

Eposta yoluyla yeni yazıları bana bildir.

Δ