CS’nin (Cemal Süreya’ya böyle diyeceğim adındaki birçok harfi attım kısaltma olsun diye) bir tür lolita özlemi içinde olduğunu düşünüyorum bu şiiri her okuduğumda. Sanki Ceremi Ayrıns oluyor da gazete okurken, bahçedeki hortumla kendini ıslatmaca oynayan üvey evladına gözü takılıyormuşçasına elma yiyen çırılçıplağa takılıyor. Gençliğine vah vah ediyor.

“Yüreğimin ortasına kadar elma yiyorsun
Bir yanda esaslı kederler içinde gençliğimiz”

Bir de bu gözle değerlendirelim dizeleri.

“Şimdi sen çırılçıplak cemal yiyorsun
Cemal de cemal ha allahlık
…
Hatırlanacak olursa tam üç gün önce soyunmuştun
Bir duvarın üstünde
Bir yandan cemal yiyorsun kırmızı
…
Ben de çıplağım ama cemal yemiyorum
Benim öyle cemallere karnım tok
Ben böyle cemalleri çok gördüm ohooo
Kuşlar uçuyor üstümde bunlar senin cemalinin kuşları
Gökyüzü var üstümde bu senin cemalindeki gökyüzü
Hatırlanacak olursa seninle beraber soyunmuştum
…
Sen çırılçıplak cemal yiyorsun
Denizin ortasına kadar cemal yiyorsun
Yüreğimin ortasına kadar cemal yiyorsun
…”

“İstanbul’da bir duvar
…
Hatırlanacak olursa seninle beraber soyunmuştum
Bir kilisenin üstünde
…
Duvarda bir kilise
İstanbul’da bir duvar duvarda bir kilise
Sen çırılçıplak cemal yiyorsun”

“Kuşlar uçuyor üstünde
Gökyüzü var üstünde
Hatırlanacak olursa tam üç gün önce soyunmuştun”

Share |