Yüzyıllar sonra Nietzsche, Zerdüşt’ünde şöyle diyecekti: “Zehirli sineklerden bitkin hale geldiğini görüyorum; kanlar içinde, yüz yerinden sıyrık içinde görüyorum seni; ve gururun öfkelenmek bile istemiyor. Kan isterler senden tam bir masumlukla; kansız ruhları susamış kana, onun için de sokarlar tam bir masumlukla… Kaç dostum yalnızlığına; rüzgarın sert ve yaman estiği yere; oraya.”

“…Ut vero pariter docti atque indocti viderent, me nullius omnino subterfugere iudicium, malui tuæ Sanctitati, quàm cuiquam alteri has meas lucubrationes dedicare, propterea quòd & in hoc remotissimo angulo terræ, in quo ego ago, ordinis dignitate, & literarum omnium atque Mathematices etiam amore, eminentissime habearis, ut facile tua authoritate & iudicio calumniantium morsus reprimere possis, etsi in proverbio sit, non esse remedium adversus sycophantæ morsum.”

“…Kimsenin yargısından kaçmadığımı eğitimliler kadar eğitimsizler de görsün diye, gece çalışmalarıma ait bu ürünleri başkasına değil de sizin Kutsal makamınıza adamayı tercih ettim; zira Dünya’nın yaşadığım bu köşesinde de, hem mevkinizin saygınlığından hem de matematiğe ve mektuplara olan sevginizden en seçkin kişi olarak kabul ediliyorsunuz; her ne kadar bir atasözü “dalkavuğun ısırığına çare yoktur” dese de, yargınızla, otoritenizle iftiracıların ısırıklarına karşı kolayca kalkan olabilirsiniz.”