Güzel, güzel, güzel, ne güzel de sürükleniyor Türkiye Cumhuriyeti bildik karmaşaya. “İran’la o son anlaşmayı yapmayacaktık… gördünüz mü Baykal’ı devirdiler, Kılıçdaroğlu’nu getirdiler, 2011 genel seçimlerinde Chp’yi Mhp ile birlikte iktidar yaptılar, zaten Bursa’yı da şampiyon yapıp gündemi iyice bulandırmışlardı, ne güzel ne güzel de iktidardan düşürdüler bizi. Zaten Menderes de Rusya’yla yakınlaştığı için asılmıştı, amerikancı olduğu için değil” dedirtecekler sonunda Tayyip’e 2012’nin ilk aylarında. Yani Heraclitus, talihi çocuğun taşlarla oyununa benzetiyordu ama görünürdeki gidişat hiç de öyle değilmiş gibi duruyor. Gayet de bilinçli akıyor. Bursaspor şampiyon oldu, İran arkayı sağlamlaştırdı, dahası okyanus ötesinden brezilya’yı da kadroya dahil edip avrasya‘yı avraszilya‘ya dönüştürdüler, ayrıca size demiş miydim, dünya kupasını da verirler Brezilya’ya, neticede senaryo tamamlanır. Bütün bunlar akp’nin gitmesi için.

İşin travmatik tarafını geçelim. Bir kere bu anlaşmayı şöyle okuyorum: ABD’nin görünürdeki tepkisi, her şeyden evvel, bir süredir onu bunu tehdit eden ve böylece terörizmi sponsoru konumuna düşen [*] İran’ın batı medeniyeti önünde Türkiye aracılığıyla legal bir platforma çekilmiş olmasından kaynaklanıyor. Zira bugünkü, batının İran’a daha fazla yaptırım uygulayamayacağı, çünkü en çok yaptırım uygulayanın burada en fazla iş gördüğü / menfaat sahibi olduğu gerçeğinden kaçınılamayacağı yönündeki Tayyip Erdoğan açıklaması [**] bana sanki alan razı satan razı hamlesi gibi göründü. İran zenginleştirilmiş uranyum takası anlaşmasından hoşnut çünkü legalize olurken beri yandan yaptırımlardan kaçıyor [***], Türkiye de (akp yönetimi) hoşnut çünkü kurulu bir robot olduğunu düşündüğüm Davutoğlu’nun apar-topar dış-işlerinin başına getirilmesiyle başlayan süreçte neredeyse tüm komşularıyla iyi geçinmeye çalışan ve sınırların bir bir açıldığı bir durumda, çok yetkili bölgesel aktör olmaya bir adım daha attı. Ha tabi bunun büyük ölçekte kimin işine yarayacağını sonra anlayacağız. Türkiye bir uzak karakol mu, atanmış bölge valisi mi yoksa kimseyi tınmayan bir büyük bölgesel güç mü olacak? Hangisi geçerli olursa olsun, bir de İran-Türkiye ilişkileri açısından olaya bakarsak, bu iki farklı medeniyet ve topluluğun Kasr-ı Şirin’le birlikte, tarih önünde yeteri kadar güven tazelediğini düşünüyorum, bu anlaşma da bunun bir örneği olacak ve Tayyip ile Ahmedinecad gitse de anlaşma baki kalacak. Tıpkı Tayyip’in geçen gün Yunanistan’da “Ege barış denizi olsun” demesi gibi [****], bunu da uzun vadeli bir barış projesi olarak değerlendirebilirse Türk tarafı, işte o vakit “komşularla sıfır sorun” hedefine varılmış olur.

Peki, İran Türkiye üzerinden legalize olurken, karşılığında ne verecek? Artık Türk kamuoyu “İran pjak/pkk üslerini bombalasın, etkili bir mücadele başlatsın vs” gibi istekler sunacak değil, başka şeyler olmalı ama ne? Yoksa evvelce kimi komplosever İranlılarca dendiği gibi bu Ahmedinecad beyefendi gerçekten İran’ın Türkiye’leşmesi yolunda adım mı atıyor? Yoksa Tayyip Erdoğan, Obama’yla Prag’da nükleer aşk yaşayan Medvedev’le görüşmesinde bu iki devin rızasıyla mı Ahmedinecad’ı legalize ediyor? Söz konusu enerji olduğunda, akan sular duruyor mu, din, iman rafa mı kalkıyor? Niye bu ara herkes, İran’a yaptırım isteyen İsrail’i öteliyor? [*****] Yoksa din, iman devreden çıkmıyor da, bizzat devreye mi giriyor? İsrail’in ipi çekildi mi? Uranium deyip geçmeyin, bu devirde kimse kimseyle babasının hatrına uranyum anlaşması yapmaz.

Gerizekalı özet geç piççiler için özet: İsrail batıya İran’a yaptırım uygulayın diye baskı yapıyor, ancak Türkiye tam aksi yönde Brezilya’yla birlikte İran’ı IAEA standartlarına ulaştırırken (ulaştırmaya çabalarken [******]) onu legal düzleme çekmiş oluyor, böylece ABD ile Rusya, en azından enerji paylaşımı konusunda İran’daki nükleer programı bahane edip itişmenin anlamsızlığını Türkiye üzerinden tüm dünyaya kabul ettirmek istiyor.