>O eski Romalılar… (N.Q.’ten)
>
Seneca, Naturales Quaestiones I. Cp.XVII.7-8:
“… O eski insanlar ne sade yaşıyordu; işten kalma kirlerini nehir akıntısında yıkıyorlardı, buna mukabil saçları örülü, sakalları taranmış bir şekilde, yine de bakımlıydılar. (8) Bu konuda kişi kendisine baktığı gibi, yanındakine de yardım ederdi. Bir zamanlar erkeklerde uzatılması bir gelenek olan saç kuyruğuna karısının eli değerdi. Fakat bazen sanatçı eli değdirmeden de, soylu hayvanların yeleleri gibi saçlarını salabiliyorlardı. Daha sonra mal gösterişi üstün gelince, tümüyle altından ve gümüşten, mücevherlerle süslü aynalar yapıldı. Çok sayıdaki aynadan biri kadına ayrılırdı; fakir komutanların kızlarına halk hediyesi olarak sunulan bu ayna, eskilerin çeyizi yerine geçerdi.”
translatio a C. Cengiz Çevik sive Iacomo Keuulo
addendum@: Romalılar için mos maiorum yani eskilerin adeti/geleneği ne kadar önemliyse, bunun Latin yazınına yansıması da aynı ölçüde olmuştur. Neredeyse her Latin yazarında eskilerin geleneğine övgü ve özlem bulunur. Bugünün insanı için Altın Çağ ziyadesiyle gelecekteki ütopik bir âleme denk düşerken, Romalılar için onur verici olan bu çağ, geçmişte yer alıp sürekli bozulmaktadır. Bu bozulma konusunu evvelce blogda işlemiştim, uygun etiketlerle aramanızı öneririm. Bu sayfanın çıktısını alıp yastığınızın altına koymanız da aynı etkiye sebep olur.
Bunu beğen:
Beğen Yükleniyor...