Dr. C. Cengiz Çevik – Blog

KLASİK FİLOLOG

>Bülent Ecevit’in Uçan Daireler’i

>

Çok saf bir Bülent Ecevit şiiri. Aslına bakarsanız Bülent Ecevit’in neredeyse her şiiri yüksek dozda saflık içeriyor; bu da, ne yalan söyleyeyim, onun şiirinden tat alamamama neden oluyor. Buraya aldığım şiir, biraz farklı. Politikaya bulaştırılmış güdük bir Türk-Yunan dostluğundan (bunda Bülent Ecevit’in samimiyetine güveniyorsam da) ziyade fantastik bir “dunyalı-uzaylı” dostluğu çizdiği için anlamlı. Bakalım siz de benzer bir “tuhaflık” hissedecek misiniz.

Uçan Daireler

Bu sonsuz gök
Bizden midir, değil midir?
Bu yıldızlar
Canlı mıdır, cansız mı?

Dostlar olmalıdır
Bu göğün içinde
Düşman olmalı
Canlıysa bu yıldızlar
Toprağında can olmalı
Nefes alınmalıdır
Yaşanıp ölünmeli

İnsan bu göğün boşluğuna dayanmaz
Bir koca göğün içinde
Bir ufacık dünyada yapayalnız
Bir avuç insanla yaşanmaz

Can olmalıdır göğün
Yıldızlarında can
Bize benzer veya benzemez
Dost veya düşman

Gelmeliler dünyamıza
İçmeliler suyumuzdan

Kaynak: Mehmed Kemal, Ecevit’in Şiirleri, Sf.79-80, May Yayınları, 1. Basım 1976.

One comment on “>Bülent Ecevit’in Uçan Daireler’i

  1. Burak Özkan
    11/06/2009
    Bilinmeyen adlı kullanıcının avatarı

    >Evet, tamamen politiklikten uzak ve varoluşsal bir yanı var; ve sanki bunu yazarken çok fazla yalnızlık çekiyormuş gibi.

Yorum bırakın